ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ

ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΑΝΤΖΑΡΑΣ (1929-1999)*

ΣΑΝ ΣΤΡΙΨΕΙΣ ΤΗΝ ΟΔΟ

Σαν στρίψεις την οδό Μαρόκου

 λίγο λοξά απ’ την Περικλέους

θα βρείς τους φίλους τους ωραίους

στο καπηλειό του μπάρμπα Ρόκου .

Μακρυά περνούν λεωφορεία

ταξί εδώ δεν ανηφορίζει

 μόνο η ανάμνηση γυρίζει

του παρελθόντος συγκυρία .

Το καπηλειό έγινε ρημάδι

 κι οι φίλοι μας ισχνά γερόντια .

Κι εφτά της θλίψης σου τ’ακόντια

 που σ’ έχουν βάλει στο σημάδι .

Ραγίσματα συρτή σα φίδι

χύμα απ’ τη στέγη και δαγκώνει

τα’ αντικρυνό σου το μπαλκόνι

 όπου ‘χες βάλει δαχτυλίδι .

Λαβωματιές πάνω στο δρόμο .

Τις έχει ο Δήμαρχος ξεχάσει .

Γι’ αλλού έχει φύγει τώρα η δράση

 και σκέφτεσαι με κάποιο τρόμο .

Να στρίψεις την οδό Μαρόκου

 λίγο λοξά απ’ την Περικλέους .

Θα βρείς τους φίλους τους ωραίους

στο καπηλειό του μπάρμπα Ρόκου;

*Άλλα ποιήματα του Σ. Μ. βλέπε στην Ανθολογία Ευβοέων Ποιητών (Χαλκίδα 1958) του Ανδρέα Σ. Ιωάννου.

 ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΑΝΤΖΑΡΑΣ (1929-1999

(Άτιτλο σονέτο )*

Ανόσιος ο σκοπός όπου τα φρέναμου ταράζει .

Κι ‘η καρδιά μου μαύρο φίδι .

Κι αν φιλικά γελώ  θαρείς πως κρύβει

φιλία η ψυχή μου απόψε για κανένα;

Άσπονδης κρίσης θα ναι απόψε γένα

που γρήγορα θα φτάση από την ήβη

στην άνδρωσι μαζί μ ‘ εμέ ως θα σκύβη

σε σχέδια τρομερά και ματωμένα .

Η σκέψι που γεμίζει από τη φρίκη

του πεπρωμένου αφανισμού μας ας λυγίση

στον άνεμο του φόβου .Θα μας θύση

μια μέρα η μοίρα .Αιματηρό κατσίκι

θα πέση ανίερης η ζωή θυσίας .

Κι η εκδίκησι δυο στίχοι απελπισίας .

1-12-56

*Τηρήθηκε πιστά η ορθογραφία του αυτογράφου ,στο οποίο δεν υπάρχει τίτλος .Για τον Σωτήρη Μαντζάρα δές το  8^ο τεύχος των ΝΕΦΟΥΡΙΩΝ

ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΚΚΙΝΗΣ (1928-2004)

H ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

Η νύχτα σκέπασε τα δωμάτια. Διαδοχικά, όπως τα τρένα που καταπίνει ο κάμπος .Αδιέξοδοι δίαδρομοι κύκλοι επιθυμίας .Κι η προσδοκία της απόλαυσηστ

μαύρα ,ωσάν κάρβουνα ,μάτια .Ακόμα κι όταν δεν μπορώ να τη φτάσω η φωνή με πλησιάζει .Οι τοίχοιγεμίζουν ζωγραφιές :Μαλλιά που αχνίζουν όπως ταρουθούνια των αλόγων στον ιππόδρομο.Μουσκεμένα γλυκά και φρέσκα ωσάν κανέλα .Αναπνέω την  τρυφερή θάλασσα του ευβοικού, γυμνή σταρένια κοιλιά .

ΣΙΤΗΡΕΣΙΟ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ

Μέσα από ραγισματιές κυκλοφορώ στους δρόμους με την ίδια ευκολία ανθρώπου που ονειρεύεται .

Μετακινώ τις  γραμμές  σ’ένα παραδείσιο τοπίο από σχολικές γιορτές και παραστάσεις .Ο αέρας κουβαλάει

στάχτες και πούπουλα .Απλώνει στο μουλάτο σώμα υπόγειες ηδονές και παραισθήσεις .Τα θέλγητρα άρπαξαν φωτιά ,επιπλέουν των υδάτων .Πανέμορφα είναι τα πράσινα λιβάδια ,η ανάβαθη θάλασσα του ευβοικού , η γλυκιά νοσταλγία της αγάπης, η άδεια πλατεία του άγνωστου στρατιώτη , τα φρούτα που ωριμάζουν το καλοκαιίρι , τα γέρικα σπίτια της οδού

       μπαλαλαίων 

Αχ , περιφέρω τα ωραία μάτια της θάλασσας στις αμμουδιές του ευρίπου