Καλή εβδομάδα. Φωτεινή συγνεφιά σήμερα, η θάλασσα καθρέφτης. Στο βάθος κάτι σκούρα πλοία και τα κοντινά σπίτια είναι σαν μετέωρα μέσα στους υδρατμούς που γεμίζουν την ατμόσφαιρα και κάνουν την θάλασσα να ενώνεται με τον ουρανό. Στα κάγκελα της παραλίας δυο ψαράδες, ο ένας με υπέρμακρυ καλάμι κι’ ο άλλος με σκοτεινά ρούχα παλεύει με ένα πεταχτάρι. Οι πρωινοί περαστικοί μπροστά από την καφετέρια που πηγαίνουν βιαστικοί, προφανώς έχουν καθυστερήσει την προέλευσή τους στη δουλειά. Αυτοί που περπατούν αργά και παρατηρούν γύρω έχουν συνήθως άσπρα μαλλιά (και άρα συνταξιούχοι). Μια μικρή μαμά ταίζει με προσοχή ένα παιδάκι στο καρότσι. Πολύ πρωί ξύπνησε το μπουμπουκάκι. Περνάνε και ποδήλατα. Περνάνε και τα αυτοκίνητα που εξυπηρετούν ξενοδοχεία, καφετέριες, εστιατόρια και τ’ άλλα μαγαζιά της παραλίας. Ο σερβιτόρος που μου φέρνει τον καφέ (ένα παλικάρι), φοράει παπούτσια αθλητικά με ωραία χρώματα ζωηρά και απροσδόκητα: ανοιχτά πράσινα κορδόνια σε μπλε ποδεμένο πόδι. Πριν λίγο μίλησα με τον Κώστα. Αυτά που μου λες γράφ’ τα, με παρότρυνε. Στην απέναντι προβλήτα τα δύο ρυμουλκά στέκονται αγέρωχα ακουμπιστά σε κάτι κόκκινα χρώματα. Δεν διακρίνω τα ονόματα στις πρύμες τους. Φαντάζομαι ότι κατά το έθιμο θα λέγονται Ανταίος και Βρυάρεως. Στην ακρινή σειρά τραπεζιών της καφετέριας βρίσκεται ένα ζευγάρι νέων. Αυτός φοράει μια μπλούζα με μπλε χρώμα. Πλησιάζει στο δρόμο ένας περαστικός με ανοιχτότερο μπλε. Άλλη περιπατήτρια έρχεται από απέναντι, άλλο γαλάζιο ξέπλυμένο απάνω της. Και εν τέλει μια σύνοδος του μπλε συμβαίνει εδώ γιατί και μια κυρία που κάθεται αντικρυστά στην άκρη του καφενείου, γαλάζιο φοράει και ω της καταπληκτικής συμπτώσεως και ω της απιθάνου συγκυρίας ο νέος του πρώτου ζευγαριού φοράει και παντελόνι στο μπλε λουλακί και η νεαρή γυναίκα φοράει στο χέρι ένα φαρδύ πλαστικό λουρί με ένα φανταστικά ζωηρό χρώμα «λάπις λάζουλι» γνωστότερο ως χρώμα του «περουζέ». Ιδού λοιπόν ένα αισιόδοξο παραλιακό Χαλκιδέικο πρωινό. Για να κάνω και το χατίρι του Ζαφειρόπουλου.
Κ. ΠΑΠΠΗΣ – ΓΕΩΡΓΙΟΥ
( Στην γέφυρα για καφέ 22/9/2014)
